شرکت پردازش تصویر کمان با همکاری تیم حرفه ای خود علاوه بر خدمات رسانی به مشتریان، زمانی را برای رساندن آگاهی به مشتریان و کاربران مشتاق به یادگیری اختصاص می دهد. تمامی وبینارها و مباحث فنی را در این صفحه دنبال کنید.

آموزش نحوه اتصال دوربین های IP به سیستم نظارت تصویری VMS

اتصال دوربینهای IP به سیستم VMS :

در این مقاله، ما مبانی اتصال دوربینهای IP به سیستم نظارت تصویریVMS به سیستم های VMS را مطرح خواهیم کرد. مهمترین روش ها عبارتند از:

آنالوگ و IP
RTSP
یکپارچه سازی به طور مستقیم
روش های استاندارد ONVIF/PSIA
یکپارچه سازی پیشرفته – کنترل PTZ، دوربین های پانورامیک
عملگرهای پیشرفته که پشتیبانی نمی شوند
روش های Unicast و Multicast

آنالوگ و IP

دوربین های آنالوگ، بر خلاف IP، قبل از اینکه بتوان تصویر آنها را توسط VMS ضبط کرد ، باید به صورت رمزگذاری شده و دیجیتال تبدیل شوند.

این کار با استفاده از دستگاه های رمزگذار یا ضبط کننده های ترکیبی انجام می شود.

هنگامی که دوربین های آنالوگ به دستگاه های Encoder متصل می شوند، رفتاری مشابه با دوربین های IP بر روی آنها اعمال می شود.

با این حال، هنگامی که دوربین های آنالوگ به ضبط کننده های ترکیبی متصل می شوند، خروجی ویدئویی آنها مستقیما ضبط می شوند و یک اتصال ساده تر را فراهم می کنند.

برای اتصال دستگاه های رمزگذار آنالوگ یا دوربین های IP، یکی از سه روش زیر معمولا به کار گرفته می شود:

– RTSP – یکپارچه سازی به طور مستقیم – با استفاده از روش های استاندارد

RTSP

با اینکه استفاده از این پروتکل کمتر متداول است ولی بیشتر از همه روش ها شناخته شده است.

RTSP یک استاندارد واقعی مبتنی بر پروتکل پخش تصویر است که به غیر از سیستم های نظارت تصویری در بسیاری از کاربردهای تصویری وابسته به شبکه نیز استفاده می شود.

به دلیل استفاده گسترده و نیز پیشرفت آن، می تواند تقریبا هر دوربین IP را به اکثر VMS ها متصل کند.

تنها لازم است آدرس rtsp دوربین مشخص باشد و نرم افزار VMS از ورودی RTSP پشتیبانی کند.

با این حال پروتکل RTSP تنها تصویر را در اختیار ما می گذارد و امکان تغییر در مشخصات تصویر نظیر رزولوشن و نرخ فریم در سمت VMS و یا کنترل PTZ و غیره را میسر نمی سازد.

به همین دلیل، از این روش بیشتر به عنوان آخرین راه حل برای اتصال دو سیستم غیرقابل انطباق استفاده می شود.

یکپارچه سازی مستقیم

یکپارچه سازی مستقیم بین یک سازنده دوربین IP و یک توسعه دهنده VMS رایج ترین و قابل اطمینان ترین وسیله ارتباطی است که در آن دو طرف اطلاعات فنی را به اشتراک می گذارند و با یکدیگر همکاری می کنند تا اطمینان حاصل شود که یکپارچه سازی به درستی کار می کند.

محدودیت هایی که باید به خاطر داشت عبارتند از:

– هزینه زیاد و زمان بر بودن: توسعه دهندگان VMS اغلب نسبت به ایجاد یکپارچه سازی با دوربین های IP جدید یا مدل هایی که حجم فروش کمتری دارند، بی میل هستند. به این ترتیب، در حالی که تقریبا همه فروشندگان VMS از یکپارچگی مستقیم با برخی از تولید کنندگان دوربین های IP پشتیبانی می کنند، تنها تعداد کمی از آنها از همه دوربین های IP موجود پشتیبانی می کنند.

– تغییرکردن مدل های دوربین: فقط به این دلیل که VMS از یک مدل سازنده خاص پشتیبانی می کند، به این معنی نیست که آنها از تمام مدل های دوربین یک تولید کننده پشتیبانی می کنند. کاربران باید با دقت بررسی کنند که VMS مدل موردنظرشان را پشتیبانی می کند و نه فقط تولید کننده به طور کلی.

– تفاوت در میزان پشتیبانی از دوربین: فقط به این خاطر که یک VMS با یک مدل سازنده دوربین سازگار است، به این معنی نیست که کنترل و تنظیم هر نوع عملکرد در آن دوربین را پشتیبانی می کند. معمولا زیرمجموعه ای از عملکردهای پایه دوربین با VMS یکپارچه می شود و در صورت نیاز باید بقیه موارد بررسی شوند.

استانداردهای ONVIF و PSIA

از سال ۲۰۰۸، استفاده از استانداردها برای ساده سازی و گسترش یکپارچه سازی دوربین های IP و VMS روند بزرگی بوده است.

به جای اینکه با تک تک دوربین ها برای یکپارچه سازی و اضافه شدن در سیستم VMS زمان و هزینه صرف شود از استاندارد عمومی استفاده می شود.

از بین دو استاندارد ONVIF و PSIA، استاندارد ONVIF توانست با محبوبیت و گسترش زیاد خود رقیب را به کناری نهد.

در حالی که ONVIF یک استاندارد واقعی نیست، و توسط یک سازمان استاندارد، در سیستم های نظارتی مبتنی بر IP، تصویب شده است و با حمایت بزرگترین تامین کنندگان در این حوزه و پذیرش بیش از ۱۰۰ تولید کننده، به عنوان استاندارد “واقعی” عمل می کند.

ONVIF یک روش نسبتا قابل اعتماد برای اتصال اکثر دوربین ها به اکثر سیستم های VMS برای جریان ویدئو و کنترل توابع اساسی مانند نرخ فریم و رزولوشن است.

با این حال، ویژگی های پیشرفته تر مانند ورودی و خروجی دوربین، PTZ و تشخیص حرکت هنوز به طور معمول از مشکلات این یکپارچه سازی رنج می برند.

ONVIF در واقع از RTSP استفاده می کند اما مکانیسم های بیشتری را برای کنترل و پیکربندی دوربین های IP اضافه می کند.

یکپارچه سازی پیشرفته – کنترل PTZ و دوربین های پانوراما کنترل PTZ های مکانیکی و یا حذف ویدئو از پانورامیک دو کنترل پیشرفته است که اغلب توسط ارائه دهندگان سیستم های VMS به طور کامل پشتیبانی نمی شود، زیرا منجر به افزایش قابل توجه در زمان و پیچیدگی یکپارچه سازی سیستم ها می شود.

پشتیبانی از این موارد مطمئنا وجود دارد، اما مقدار آن می تواند در بین ارائه دهندگان سیستم VMS بسیار متفاوت باشد.

عملگرهای پیشرفته که پشتیبانی نمی شوند

در حالی که دوربین های IP ده ها گزینه تنظیمات را ارائه می دهند، معمولا فقط تعداد انگشت شماری از آنها ممکن است از طریق VMS پیکربندی / اصلاح شوند.

به عنوان مثال پوششهای حریم خصوصی، تنظیمات روز / شب، سرعت شاتر و بسیاری موارد دیگر باید با اتصال مستقیم به دوربین انجام شود.

بعضی از VMS ها اجازه انجام تنظیمات بیشتر را می دهند اما این امر نسبت به ارائه دهنده VMS و سازنده IP دوربین ممکن است تغییر کند.

روش های Unicast و Multicast

به طور عمده، دوربین های IP با استفاده از تکنیک Unicast برای اتصال به سیستم های VMSطراحی شده اند که در آن یک جریان تصویر واحد به یک ضبط کننده واحد ارسال می شود

. با این حال، گاهی اوقات دوربین های IP از روش چندپخشی Multicast استفاده می کنند تا به راحتی ارتباطات با چند ضبط کننده یا مشتریان زنده را برقرار سازند.

منبع: www.ipvm.com