آشنایی با Privacy Mask و کاربردهای آن

۳۰آبانبهمن ۲۴, ۱۳۹۶ توسط: ‪support

در سیستم های نظارت تصویری حفظ حریم خصوصی و رعایت پروتکل های مربوط به آن همواره از مهمترین مواردی است که طراحان و بهره برداران در نظر می گیرند. تکنیک پوشش حریم خصوصی (Privacy Mask) به عنوان یک راه حل کاربردی در نرم افزارهای نظارت تصویری و همچنین دوربین ها گنجانده می شود تا کاربران به راحتی با تعریف حریم خصوصی بتوانند در عین نظارت دقیق و همه جانبه نسبت به حفظ حریم خصوصی افراد جامعه یا موارد خاص بیشترین کنترل را داشته باشند.

مقدمه

تکنیک Privacy Mask از دیده شدن مناطق ممنوع توسط کاربران جلوگیری می کند. پوشش عموما به صورت یک صفحه تک رنگ بر ناحیه موردنظر تعریف می شود و بر روی آن قرار می گیرد. این کار یا در دوربین یا در نرم افزار نظارت تصویر انجام می گیرد. در تصاویر زیر پوشش تعریف شده بر روی پنجره ها و درب ورودی ساختمان مشاهده می شود.

تعداد و شکل ناحیه های تعریف شده به قابلیت های نرم افزار نظارت تصویری و یا دوربین بستگی دارد.

کاربردهای عمومی

تعریف پوشش در بیشتر مواقع برای نواحی بیرونی و فضاهای شهری به منظور پوشاندن پنجره های منازل و ادارات و حفظ حریم شخصی افراد انجام می گیرد. در اکثر پروژه ها لازم است تمامی پنجره های مشرف با تعریف ناحیه ای پوشانده شوند. گاهی این کار تنها در طبقات دوم به بالا انجام می گیرد و با استناد به این موضوع که طبقات اول از خیابان نیز دیده می شوند پوشانده نمی شوند.
در فضاهای داخلی معمولا نواحی که نیاز به حفظ حریم شخصی است پوشانده می شوند. به عنوان مثال در مواردی که لازم است حریم شخصی افراد با مسئولیت بالاتر حفظ شود از این تکنیک استفاده می شود.

انواع روش های Privacy Mask
تکنیک پوشش را می توان هم بر روی دوربین و هم از طریق نرم افزار نظارت تصویر تعریف و استفاده کرد که هرکدام مزایا و معایبی دارند.

دوربین:
بیشتر دوربین ها قابلیت تعریف privacy mask روی تصویر را به صورت آنلاین دارند. به این معنی که تصویر ارسالی از دوربین همراه با پوشش توسط نرم افزار نظارت تصویری دریافت و ذخیره می شود. بنابراین امکان بازبینی بدون پوشش وجود نخواهد داشت. در دوربین های ثابت و چرخان این امکان قابل تعریف است. البته باید توجه نمود که در دوربین های چرخان تعریف ناحیه پوشش با توجه به موقعیت فعلی صورت می گیرد و در صورت تغییر موقعیت و نیز بزرگنمایی دوربین ممکن است در تصویر دریافتی مشکل به وجود بیاید.

سرور نرم افزار نظارت تصویر:
در برخی نرم افزارهای نظارت تصویری امکان تعریف privacy mask روی استریم تصویر قبل از مشاهده یا ضبط تصویر وجود دارد. در این حالت امکان حذف ناحیه پوششی در مواقع خاص و با دسترسی کاربر ادمین وجود دارد. این قابلیت در تحقیقات پلیسی و نیز مواردی که نیاز به بررسی همه جانبه وجود دارد کاربرد دارد. با تعریف دسترسی های مرتبط این کار صورت می گیرد.

استفاده از privacy mask برای کاهش پهنای باند
هرچند استفاده از این روش چندان معمول نیست ولی می توانید از روش privacy mask برای کاهش پهنای باند استفاده کرد. به این صورت که در FOV دوربین، نواحی که به عنوان منطقه مرده به حساب می آید را با تعریف ناحیه پوششی به کمترین مقدار پهنای باند مورد نیاز تصویر را دریافت کرد. به این منظور پوشش به طور دقیق روی ناحیه مورد نظر تعریف می شود.

منبع www.ipvm.com

نرم افزار نظارت تصویر شیردال

۱۵آباندی ۲۲, ۱۳۹۶ توسط: ‪support

راهنمای کاربردی CODEC در سیستم های نظارت تصویری (قسمت آخر)

۰۷آبانبهمن ۲۴, ۱۳۹۶ توسط: ‪support

تفاوت کیفیت دو فشرده سازی H.264 و MJPEG
از آنجایی که فرمت H.264 به طور گسترده ای در نرم افزارهای نظارت تصویری استفاده می شود، برای سالهای متمادی بحث پیرامون کاهش کیفیت در مقایسه با MJPEG وجود داشته است و برخی اعتقاد دارند فرمت H.264 کیفیت کمتری دارد. در صورتی که نتایج آزمایشهای مختلف نشان داده است که اگر تنظیمات مربوطه به درستی انجام بگیرد کیفیت دیداری به اندازه فرمت MJPEG خواهد بود. با این حال مواردی هستند که باعث کاهش کیفیت می شوند که عبارتند از:- سطح فشرده سازی بالا:
اگر در میزان فشرده سازی زیاد در نظر گرفته شود، کیفیت تصویر خروجی کاهش خواهد یافت- صحنه های پیچیده به لحاظ تعداد و پیچیدگی اشیا در تصویر:
در برخی صحنه ها به دلیل شلوغی زیاد و یا رفت آمد از هر طرف کیفیت تصویر به هنگام فشرده سازی مخدوش خواهد شد.- تنظیم مقدار bitrate در اندازه های پایین
چنانچه از حالت CBR ( bitrate ثابت) استفاده شود و مقدار آن کم در نظر گرفته شده باشد، کیفیت تصویر خروجی کاهش قابل ملاحظه ای خواهد داشت.با اینحال در اکثر موارد آزمایش شده، حتی وقتی در شرایط تنظیمات پیش فرض باشیم، فرمت H.264 از کیفیتی مشابه فرمت MJPEG برخوردار بود.
CODEC های قابل توسعه
بیشتر CODEC ها فقط از یک رزولوشن پشتیبانی می کنند، به عنوان مثال اگر یک تصویر خروجی با رزولوشن ۲ مگاپیکسل به رزولوشن ۱ مگاپیکسل تعویض شود، با COCEC های H.264 یا MJPEG، لازم است به طور کامل یک استریم جدید یا بازپردازش دوباره بر روی ۲MP انجام گیرد تا تبدیل به ۱MP شود. گاهی لازم است بدون نیاز به تولید یک رشته تصویر جداگانه، رزولوشن آن تغییر یابد. به عنوان نمونه؛ وقتی میخواهیم به یک کلاینت که ارتباط با پهنای باند پایین داریم تصویری ارسال کنیم(نظیر موبایل) یا وقتی نیاز به کاهش فضای ذخیره سازی تصاویر قدیمی داریم این مورد به کار می آید.
به طور کلی دو CODEC قابل توسعه وجود دارد:- SVC به عنوان CODEC قابل توسعه H.264 Plus نامیده می شود. منظور از plus به این معنی است که این CODEC قابلیت توسعه را با مزیت های پهنای باند H.264 ترکیب می کند. متاسفانه سازنده های اندکی از این قابلیت پشتیبانی می کنند.مهمترین مزیت و کاربرد آن در شبکه هایی است که به صورت Multicast تصاویر را ارسال می کنند.(ارسال چندین خروجی تصویر به طور همزمان با رزولوشن و نرخ فریم متفاوت)- JPEG2000 ، که اساسا همان MJPEG است با این تفاوت که قابلیت توسعه در آن ایجاد شده است. این CODEC به طور سنتی توسط شرکت Avigilon استفاده می شد ولی در دوربین های جدید از رده خارج شده است. بزرگترین مشکل آن، مشابه MJPEG، مصرف پهنای باند خیلی زیاد و افزایش بیش از اندازه حجم مورد نیاز ذخیره سازی در مقایسه با H.264 است
پیدایش H.265 به صورت محدود
در چند سال گذشته، H.265 به عنوان یک CODEC مطرح شده است و قرار است جایگزین H.264 گردد. با کاهش حدود ۵۰ درصدی bitrate رقیب خوبی برای آن به شمار می رود ولی با وجود برخی محدودیت ها هنوز استفاده از آن عمومی نشده است:- بازدهی محدود: با تغییر CODEC از MJPEG به H.264 کاهش محسوس ۵۰ تا ۷۰ درصدی در bitrate اتفاق افتاد ولی آزمایش های ما نشان می دهد که تغییر از H.264 به H.265 در حد ۱۵ تا ۳۰ درصد کاهش bitrate خواهد بود. با در نظر گرفتن این حقیقت و نیز افزایش ظرفیت هارددیسک ها و در عین حال کاهش قیمت شان، مزیت های H.265 چندان در رقابت با H.264 موفق نبوده اند.
– نیاز به توسعه: برای استفاده از H.265 لازم است نرم افزارهای نظارت تصویری از آن پشتیبانی کنند. در حال حاضر به دلیل محدود بودن دوربین هایی که از H.265 استفاده می کنند شرکت های تولید کننده نرم افزار چندان رغبتی به استفاده از آن ندارند.
-عدم پشتیبانی از ONVIF: طبق اعلام ONVIF قابلیت پشتیبانی از H.265 در سال ۲۰۱۸ به این پروتکل اضافه خواهد شد. باتوجه به این موضوع تا زمانی که این اتفاق نیافتد نمی توان به صورت عملی استفاده کرد.
چه CODEC استفاده کنیم؟
در سال های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ بهترین ترکیب استفاده از CODEC، روش H.264 و هوشمند بوده است. با توجه به اینکه CODEC های هوشمند به طور محسوسی باعث بهبود بازدهی H.264 می شود. H.265 می توان را نیز می توان به عنوان یک گزینه مطرح کرد ولی به دلیل محدودیت های گفته شده فعلا کاربرد چندانی ندارد. MJPEG هم برای افرادی که به اشتباه ترس از دست دادن inter-frame را دارند همچنان قابل دسترسی است.منبع : www.ipvm.com

حضور شرکت پردازش تصویر کمان در نمایشگاه ایپاس ۲۰۱۷

۰۲آبان توسط: ‪support

شانزدهمین نمایشگاه بین المللی لوازم و تجهیزات پلیسی ، امنیتی و ایمنی(ایپاس)

۲۲مهردی ۲۲, ۱۳۹۶ توسط: ‪support

شانزدهمین نمایشگاه بین المللی لوازم و تجهیزات پلیسی ، امنیتی و ایمنی(ایپاس) ۲۴ تا ۲۷ مهرماه سال جاری در مصلی امام خمینی (ره) برگزار می شود.

به گزارش ستاد خبری شانزدهمین نمایشگاه بین المللی لوازم و تجهیزات پلیسی ، امنیتی و ایمنی(ایپاس)، این نمایشگاه از روز دوشنبه بیست و چهارم تا پنجشنبه بیست و هفتم مهرماه سال جاری در مصلی امام خمینی (ره) برپا می شود.

شما می توانید از آخرین محصولات شرکت پردازش تصویر کمان در غرفه های C68 و C69 این نمایشگاه بازدید نمایید.

ساعات بازدید از این نمایشگاه از ۹ صبح تا ساعت ۱۸ خواهد بود.

راهنمای تنظیمات Frame Rate در سیستم های نظارت تصویری

۱۳شهریوربهمن ۲۴, ۱۳۹۶ توسط: ‪support

مشتریان نرم افزار نظارت تصویر نیازمند تشخیص سرعت اشیاء و به ویژه افراد در تصاویر هستند، در این مقاله به عوامل مرتبط با نمایش تصاویر پرداخته می شود. یکی از این عوامل فریم ریت (تعداد فریم ها در هر ثانیه) می باشد.

فریم ریت در تصاویر سرعت افراد:

در حرکتهای سریع افراد احتمال اینکه صحنه ای از تصویر دیده نشود بیشتر است. واحد سرعت frame Rate برابر است با ۱ فریم در هر ثانیه ، لذا ۱۰ فریم بر ثانیه و یا ۳۰ فریم بر ثانیه و یا اعدادی دیگر نشان دهنده سرعت نمایش تعداد فریم ها در هر واحد زمان ثانیه است. اما سوال اینجاست که برای داشتن تصاویر قابل اطمینان و بدون از دست دادن جزئیات چه تعداد فریم در ثانیه لازم است؟

به این منظور لازم است سرعت تردد افراد را بدانیم. برای شخصی که در حال راه رفتن معمولی است گامهایی در حدود ۴ فوت بر ثانیه دارد که یک مسافت ۲۰ فوتی حدود ۵ ثانیه به طول می انجامد.

برای شخصی که در حال دویدن است یک مسافت ۲۰ فوتی را در ۱/۲۵ ثانیه می دود یعنی در هر ثانیه ۱۶ فوت را می دود.

برای مثال اگر تصویر شما به صورت ۱ فریم در ثانیه باشد یک شخص با سرعت های متفاوت می تواند از ۴ تا ۱۶ فوت را طی کند. پس برای تنظیم فریم ریت در تصاویر این نکته را باید لحاظ کرد.

در این مقاله موارد زیر پوشش داده می شود:

افراد با چه سرعتی حرکت می کند و چگونه آن را با فریم ریت مقایسه باید کرد.
راه رفتن: چه ریسک هایی از تصویربرداری افرادی که راه می روند در فریم ریت های ۱و۱۰و۳۰ وجود دارد.
دویدن : در تصویر برداری افرادی که در حال دویدن هستند در فریم ریت های ۱و۱۰و۳۰ چه نکاتی وجود دارد؟
چرخش سر : شفافیت تصویر در چرخش سر افراد در فریم ریت های ۱و۱۰و۳۰ چگونه است؟
بازی با کارت : چه تصاویری را در بازی با کارت در فریم ریت های مختلف از دست می دهید؟
سرعت دوربین و فریم ریت: رابطه این دو عامل در تصویربرداری و نمایش آن چیست؟
پهنای باند و فریم ریت: پهنای باند چه مقدار افزایش می یابد وقتی فریم ریت را افزایش می دهید.
میانگین فریم ریت : میانگین فریم ریت استفاده شده و رایج در بین مشتریان چقدر است.

مثالهای مربوط به راه رفتن :

به تصاویر زیر دقت کنید هر اشیاء روی دیوار معادل ۱ فوت است. در تصویری که با ۳۰ فریم ریت و ۱۰ فریم ریت تصویربرداری شده در نمایش هر فریم به فریم بعدی فرد مورد نظر تقریباً از یک شیار، معادل ۴ فوت بطور کامل رد نمی شود. ولی در تصویر با ۱ فریم ریت بر ثانیه حدود ۴ شیار را رد می کند.

مثال های مربوط به دویدن افراد:

همانطور که در مثال های زیر مشاهده می کنید در تصویر ۳۰ فریم در ثانیه تقریباً فرد مورد نظر در هر فریم به فریم بعدی نیمی از یک شیار را رد می کند در صورتیکه در ۱۰ فریم بر ثانیه تقریبا از یک شیار عبور کرده است ولی در تصویر ۱ فریم بر ثانیه مسافت طی شده از هر فریم به فریم بعدی معادل کل دید دوربین می باشد و فقط پای فرد مورد نظر در فریم بعدی در تصویر دیده می شود.

تصویر برداری از صورت:

مشکلاتی برای تصویربرداری واضح از صورت افراد وجود دارد. چون بطور طبیعی افراد به هنگام راه رفتن سرخود را به اطراف می چرخانند برای اینکه تصویر واضحی از چهره افراد در حالتهای طبیعی راه رفتن آنها داشته باشیم به مثالهای زیر توجه نمایید:

بازی با کارت ها :

در تصاویر مربوط به ۳۰ فریم و ۱۰ فریم در بازی با کارت ها نمایش واضحی از هنگام برداشتن یک کارت تا روی میز قرار گرفتن وجود دارد ولی در تصویر ۱ فریم بر ثانیه حرکت برداشتن کارت از دسته کارتها و روی میز گذاشتن مشخص نیست.

سرعت تصویر برداری دوربین و فریم ریت :

رابطه سرعت تصویر برداری دوربین (shutter speed) با فریم ریت چیست؟ برخی فکر می کنند که کاهش فریم ریت دلیل تار شدن تصویر می باشد. این تصور اشتباه است . تاری تصویر مربوط به کنترل اتوماتیک سرعت عمل دوربین یا همان shutter می باشد. وضوح و تاری تصاویر زیر را در دو سرعت متفاوت shutter دوربین ملاحظه کنید:

سرعت ۱/۴۰۰۰ ثانیه تاری شماره کارت را بطور کلی از بین می برد ولی در سرعتهای ۱/۲۰۰۰ و ۱/۱۰۰۰ اگرچه شفافیت روی کارت وجود دارد ولی انگشتان فرد در تصویر کمی تار می شود. بنابراین اگر تصویر شما تار است به سرعت shutter دوربین مربوط است نه فریم ریت.

سرعت Shutter و فریم ریت پایین:

از طرف دیگر به دلیل خواست کاربران یا پیش فرض سازندگان دوربین ممکن است که حداکثر سرعت shutter کمتر از فریم ریت باشد. ( مثلا سرعت ۱/۴ ثانیه شاتر برای فریم ریت ۱/۳۰ ثانیه ) در این حالت نه تنها تصاویر شفاف نیستند بلکه منجر به از دست دادن فریم نیز می شود.

نکته کلیدی: هرگز نباید تعداد فریم ریت بر ثانیه فریم ها بیشتر از مقدار سرعت دوربین باشد. اگر دوربین با شاتر ۴/۱ ثانیه دارید یعنی در یک ثانیه دیافراگم ۴ بار باز و بسته می شود، پس فقط حداکثر ۴ فریم در هر ثانیه وجود دارد .

برخی از سازندگان دوربین ها از فریم های تقلبی برای سرعت شاتر پایین استفاده می کنند و به سادگی فریم ها دوبار کپی شده و ارسال می گردد. برای مثال اگر شما از دوربین با شاتر ۱۵/۱ ثانیه استفاده می کنید پس فقط ۱۵ نمایش و تصویر در هر ثانیه وجود دارد و لذا فقط ۱۵ فریم در هر ثانیه وجود خواهد داشت. اگر بخواهید ۳۰ فریم در ثانیه داشته باشید هر فریم دوبار برای شما ارسال می شود. دقت شود در شاترهای کم سرعت علاوه بر تار شدن تصویر فریم های تصویر را از دست می دهید و ذخیره سازی بیهوده ای خواهید داشت.

پهنای باند و فریم ریت:

فریم ریت روی پهنای باند تاثیر دارد. ولی این تاثیر در فرمتهایی مثل H264 بصورت خطی نیست. در صورتیکه فریم ریت تصویر ۱۰ برابر شود افزایش پهنای باند کم و بیش ۳ تا ۵ برابر خواهد شد. برای توضیح بیشتر به نتایج آزمایش انجام شده زیر دقت گردد:

۱fps معادل ۱۷۹/۰ Mbps پهنای باند لازم دارد.
۱۰fps حدود ۴ برابر ۱fps پهنای باند لازم دارد ( حدود ۶۹۳/۰ Mbps )
۳۰fps حدود در برابر ۱۰fps پهنای باند اشکال می کند. ( تقریباً ۲۹۹/۱ Mbps )

میانگین فریم ریت استفاده شده طی آمار جمع آوری شده حدود ۱۰fps می باشد که علاوه بر اینکه تصویر مناسبی توسط کاربران دریافت می شود، هزینه های ذخیره سازی تصویر نیز کاهش می یابد.

همانطور که گفته شد ذخیره سازی تصاویر ۳۰ fps نسبت به ۱۰ fps دو برابر هزینه خواهد داشت در صورتی که در کیفیت تصویر دریافتی تفاوت چشمگیری حاصل نمی شود.

منبع : www.ipvm.com

پروتکل های امنیتی برای مقابله با حملات سایبری در سیستم های نظارت تصویری

۲۵مردادبهمن ۲۴, ۱۳۹۶ توسط: ‪support

از دهه ۹۰ میلادی همواره جنگی واقعی ولی خاموش در سطح دنیا بین کشورها در جریان است که به نام جنگ سایبری مطرح است. ادامه مطلب →

محاسبه ظرفیت هارد دیسک مورد نیاز سیستم های نظارت تصویری

۲۱مردادفروردین ۲۸, ۱۳۹۷ توسط: ‪support

در سیستم های نظارت تصویری یکی از مواردی که همواره مورد توجه است مقدار فضای ذخیره سازی است. با توجه به تعداد دوربین ها و نوع آنها و نیز مدت زمان برنامه ریزی شده برای ضبط رویداد ها می توان فضای ذخیره سازی را پیش بینی کرد.
در جدول زیر با این فرض که دوربین ها همگی از نوع full HD بوده و نیز به صورت ۲۴ ساعت شبانه روز ضبط می کنند، فضای ذخیره سازی موردنیاز محاسبه شده است.

شرکت IBM‌ از حافظه با ظرفیت ۳۰۰ ترابایت رونمایی کرد

۱۲مردادبهمن ۲۴, ۱۳۹۶ توسط: ‪support

شرکت IBM‌ با همکاری سونی از جدیدترین نوار حافظه که گنجایش ۳۰۰ ترابایت دیتا را دارد رونمایی کرد. با پشت سر گذاشتن رکوردهای قبلی این حافظه در ابعادی به اندازه کف دست انسان و ظرفیتی مافوق تصور بسیار بیشتر از هارددیسک های موجود می تواند انقلابی در سیستم های ذخیره سازی به وجود آورد.
برای ساخت چنین وسیله ای متخصصان شرکت IBM‌ از روش های جدید مبتنی بر الگوریتم های نانوتکنولوژی و پردازش سیگنال بهره برده اند. نتیجه کار ساخت نوار مغناطیسی با ظرفیت بالغ بر ۳۱ گیگابیت در سانتی متر مربع ۳۱Gb/cm2 شده است. جزییات کار در مجله IEEE Transaction On Magnetics‌ چاپ شده است.

IBM Announces Record Breaking New Data Storage Device

چهار مزیت اصلی دوربین های تحت شبکه نسبت به دوربین های آنالوگ

۱۱مردادبهمن ۲۴, ۱۳۹۶ توسط: ‪support

دوربین های نظارتی به عنوان یکی از اصلی ترین موارد توسعه در سال های اخیر به سیستم های امنیتی اضافه شده اند. در این میان همگام با تغییر بسیاری از سیستم ها از آنالوگ به دیجیتال، دوربین های نظارت تصویری آنالوگ هم رفته رفته با نمونه های تحت شبکه و دیجیتال جایگزین می شوند. از مهمترین مزیت های سیستم های دیجیتال می توان به موارد زیر اشاره کرد:

۱- رزولوشن تصویر

تمام دوربین های آنالوگ از استاندارد NTSC که مربوط به سال ۱۹۵۰ است، استفاده می کنند. بدون توجه به ادعای هر شرکت سازنده دوربین های آنالوگ تمام دوربین ها از این استاندارد برای انتقال و ضبط تصاویر استفاده می کنند. این مسئله به عنوان یک محدودیت گریزناپذیر است. درحالی که دوربین های تحت شبکه محدوده وسیعی از رزولوشن را برای انتقال، ضبط یا هر کاربرد دیگری را پوشش می دهند. به عنوان مثال یک دوربین IP با رزولوشن ۱٫۳MP ( که رزولوشن نسبتا پایینی است) به طور تقریبی در حدود ۴ برابر یک دوربین آنالوگ وضوح تصویر دارد.

۲- توسعه پذیری بهتر و آسان تر

به طور معمول یک دوربین آنالوگ از یک کابل کواکسیکال برای انتقال تصویر به یک ضبط کننده VHS استفاده می کند که از طریق آن در یک نوار ویدئویی یا یک DVR ضبط می شود. هر دستگاه DVR از تعداد محدود پورت پشتیبانی می کند و در صورت نیاز به توسعه و افزایش دوربین ها باید یک دستگاه DVR دیگر تهیه شود. در حالی که در سیستم های تحت شبکه این موضوع بدون مشکلی و تنها با اضافه کردن دوربین در سرور VMS انجام می گیرد. همچنین نیاز به کابل کشی از دوربین به DVR به طور کامل منتفی خواهد بود و تنها لازم است دوربین به نزدیک ترین سوئیچ شبکه متصل گردد.

۳- نصب و راه اندازی ساده

به طور کلی دوربین های تحت شبکه به شرط آماده بودن بستر شبکه، به راحتی نصب و راه اندازی می شوند. حتی دوربین های plug and play در بازار ارائه شده اند که در حد راه اندازی وب کم کامپیوتر عمل می کنند. در دوربین های آنالوگ نیاز بود برای هر دوربین کابل جداگانه ای تا دستگاه ضبط دیجیتال DVR کشیده شود. نیاز به کابل جداگانه برای تغذیه الکتریکی دوربین و نیز همچنین در صورت استفاده از دستورات PTZ نیاز به یک کابل دیگر به این منظور خواهد بود. در صورتی که در دوربین های تحت شبکه تمام این موارد تنها با یک کابل انجام می گیرد.

۴- آنالیزهای تصویری

در سیستم های نظارت تصویری آنالوگ، مانیتورینگ به صورت ۲۴ ساعته انسانی انجام می شود تا اگر اتفاقی بیافتد کاربر بتواند آن را ثبت و پیگیری کند. این کار بسیار زمانبر است و هزینه زیادی می طلبد همچنین به دلیل اینکه توسط کاربر انجام می گیرد خطای زیادی دارد. در سیستم های تحت شبگه می توان با تعریف نرم افزاری و تنها با یک دستورالعمل، سیستم را نسبت به وقایع و رویداد های خاصی حساس تعریف کرد تا در صورت بروز هرگونه وضعیت خارج از نرمال، آن رویداد ثبت شده و در سیستم یک هشدار تعریف شود. در چنین حالتی علاوه بر دقت و سرعت بالا، پیگیری های بعدی نیز آسانتر خواهد شد. مواردی نظیر تشخیص چهره، عبور ازخط، تشخیص متحرک، اشیا گمشده و غیره به عنوان آنالیزهای تصویری در سیستم های تحت شبکه قابل ارائه هستند.